Een Setesdal vest repareren
In de afgelopen kerstvakantie was ik druk met een oud Setesdal vest repareren. Dat kwam zo: Afgelopen zomer was ik, Sytske, in Setesdal in Noorwegen. Setesdal staat bekend om zijn zwart-witte truien en vesten. Prachtig klassiek inbreiwerk met o.a. de bekende ‘luizen’ en vaak een kleurige band langs de biezen. De vesten sluiten meestal met haaksluitingen.
Van een Noorse vriend hoorde ik dat de Noren niet meer zo in zijn voor klassieke vesten en dat veel handgebreide kleding naar de tweedehands winkel gebracht wordt. Natuurlijk moest ik op zoek naar een tweedehandswinkel met truien, maar ja, het was wel zomer! Toen ik in een heel grote winkel was en er nergens een trui of vest te bekennen was, heb ik gevraagd of er misschien in het depot….. De medewerkster kwam terug met twee prachtige handgebreide truien, geweldig! Ik heb ze allebei gekocht.
De vesten hebben wel wat reparaties nodig. Ik ga eerst het Setesdal vest repareren dat ik pas. Later bedenk ik wel wat ik met het veel te grote tweede vest ga doen.
Versleten
Het borduurwerk op de bies is versleten. Ook missen er sluitingen en zijn niet alle sluitingen hetzelfde.
Ik besluit het borduurwerk te gaan repareren en de sluitingen te vervangen. In Noorwegen gebruikt men traditioneel de sluitingen van het merk Tinn Per. Na wat speurwerk kwam ik terecht bij Grootmoeders Knopendoos. Daar hebben ze ruime keus in Noorse sluitingen (en ook Noorse knopen) van het juiste merk. Ik kon met een gerust hart de oude sluitingen er af gaan halen en ook het oude borduurwerk moest er af.
Meer herstelwerk
Als je eenmaal bezig bent, en met je neus op het breiwerk en het naaiwerk zit, zie je meer dan je wilt zien. De schoudernaad die helemaal los was, kon ik niet over het hoofd zien, natuurlijk. Maar het naaiwerk was eigenlijk niet zo netjes gedaan. Misschien kon de vorige eigenaresse het allemaal niet zo goed meer zien. Dat kan natuurlijk heel goed. Ik besloot alles wat niet al te mooi was los te halen en netjes vast te zetten. De schoudernaden kon ik met een donkergrijze wollen draad dicht mazen.
Geen nieuw borduurwerk
Van de Noorse Annemor Sundbø (een absolute kenner op het gebied van Noors antiek breiwerk) kreeg ik de juiste nummers borduurgaren door. Ik bestelde het garen en ging de biezen opnieuw borduren. Na een halve bies bekeek ik mijn werk. Als ik heel eerlijk was, vond ik de nieuwe borduursels wat schreeuwerig en ik vroeg me af of ik een vest met zoveel versiering wel aan zou trekken. Maar ja, het originele vest had nou eenmaal het borduurwerk. Ik besloot, na rijp beraad, toch maar al het gekleurde borduurwerk, behalve de slingerrand, uit te halen en niet te vervangen. Het vest werd er veel rustiger van.
Afwerken
Nadat ik alles weer netjes dicht gemaasd en onzichtbaar vastgezet had, was het voor het vest tijd voor een verfrissend bad met Eucalan. Het knapte er enorm van op! De nieuwe sluitingen zette ik er op. En ook het oude naamlabel naaide ik weer in het vest. Niet in de hals, want dat schuurt zo, maar aan de onderrand van het vest.
Oud en nieuw
Ik ben blij met het resultaat en ga het vest zeker dragen deze winter. Ik denk alleen dat het herstelde vest nog wel een nieuw (rood) rokje nodig heeft.
Wol & Co